Η ιστορία της καμπάνας

φώτο: Ιερά Μονή Παναγίας Μυρτιδιώτισσας

Κάθε ναός  έχει το καμπαναριό του. Η Εκκλησία μας είχε πάντα καμπάνες; Όχι. Τον καιρό που οι Χριστιανοί καταδιώκονταν από τους ειδωλολάτρες δεν υπήρχαν καμπάνες. Υπήρχαν έμπιστα πρόσωπα που λέγονταν "θ ε ο δ ρ ό μ ο ι" , δηλαδή άνθρωποι που έτρεχαν στους δρόμους για να εκτελέσουν θεϊκή εντολή. Ήταν οι ταχυδρόμοι του Θεού. Λέγονταν και  "λ α ο σ υ ν ά κ τ ε ς" γιατί συγκέντρωναν το λαό για να λατρεύσει το Θεό. Πού; Στις κατακόμβες, σε σπηλιές, κρυφά...

Οι μοναχοί ειδοποιούνταν για να μαζευτούν και να λατρεύσουν το Θεό με τα ξύλινα σήμαντρα. Στο μοναστήρι που ίδρυσε ο άγιος Παχώμιος οι μοναχοί καλούνταν με σάλπιγγα. (κάτι που γινόταν και στην παλιά συναγωγή των Εβραίων βλ. Παλαιά Διαθήκη, Αριθμοί, κεφ.10)

Όταν ήρθε ο Μέγας Κωνσταντίνος  οι Χριστιανοί ελεύθεροι πια, ειδοποιούνταν με επισημότητα με σιδερένια σήμαντρα που τα χτυπούσαν με σφυρί.

Οι καμπάνες υπήρχαν στη Δύση. Στην Ανατολή για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν στην Κωνσταντινούπολη το 865 μ.Χ. Τότε ένας άρχοντας της Βενετίας έστειλε στον αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη δώδεκα καμπάνες σαν δώρο για το ναό της Αγίας Σοφίας. Καμπάνες  ονομάστηκαν γιατί ήταν φτιαγμένες από εκλεκτό μέταλλο από τα ορυχεία της Καμπανίας, επαρχίας της Ιταλίας. Όταν για πρώτη φορά χτύπησαν οι καμπάνες στην Πόλη ο ευσεβής λαός αισθάνθηκε μεγάλη χαρά. Νόμισαν πως οι άγγελοι κατέβηκαν στη γη, σάλπιζαν και καλούσαν τους ανθρώπους στην εκκλησιά.

Για 600 χρόνια χτυπούσαν οι καμπάνες στην Αγιά- Σοφιά.. Αλλά όταν η Πόλη έπεσε σταμάτησαν... Γιατί όπως έλεγαν οι Τούρκοι, ο ήχος της καμπάνας ταράζει τον ύπνο των νεκρών τους! Παρουσιάστηκαν και πάλι οι θεοδρόμοι, που τώρα ονομάστηκαν "κ ρ ά χ τ ε ς". Αυτοί, μέσα στις φοβερές εκείνες νύχτες της τουρκοκρατίας, έτρεχαν και ειδοποιούσαν τους χριστιανούς.

Αυτή, με λίγα λόγια είναι η ιστορία της καμπάνας.

Ας κλείσουμε με την ευχή:
Να συνεχίσουν να χτυπούν οι καμπάνες  στην Ελλάδα μας...

Από το βιβλίο "Ορθόδοξος ναός" του επσκ. Αυγουστίνου Καντιώτη